به‌سوی دوزخ!

تصویر قیامت مطابق آنچه که متون عهد عتیق تجسم بخشیده‌اند، تا میانه قرن نوزدهم یکی از مضامین رایج در نقاشی اروپایی بود. اما از این زمان با سیطره پنداشت‌های سکولار و ظهور نقاشی مدرنیستی، گمان می‌رفت این تصویر برگرفته از عمیق‌ترین لایه‌های مذهبی، برای همیشه از دنیای هنر رخت بربسته است. برخلاف این گمان، چیدمان ''دوزخ'' اثر غریب و شوک‌آور برادران ''جیک و داینوس چپمن'' نشان می‌دهد که نه‌تنها تجسم صحنه‌های قیامت از تخیل هنرمندان محو نشده، بلکه مخوف‌ترین شکل آن در تجربه زیسته سده بیستم، بارها بازتولید شده است. چیدمان دوزخ مرکب از ۹ ویترین شیشه‌ای است که به صورت صلیب شکسته کنارهم قرار داده شده و با به‌کارگیری ۶۰.۰۰۰ سرباز عروسکی، ۹ تابلوی هولناک و آزار دهنده از جهنم را به نمایش گذارده‌اند. ادوات جنگی در گل فرو رفته، اسکلت‌های منجمد سربازان، پیکره خونین اسیران و سرهای برنیزه کشته‌ها، اغتشاش سرگیجه‌آور خشونت و مرگ، همگی تصاویری وحشتناک از قتل‌عامی هستند به‌سان ارکستر مرگ که اشاره‌ای آشکار به جنایات نازی‌ها دارند.

اندر احوال مجتمع خلیج فارس که قرار بود چون نگینی بر تارک شیراز جنت‌تراز بدرخشد!

هایپر خلیج

پیش‌درآمد «کلان» صفتی‌ست که درون خود بزرگی ویژه‌یی دارد و وقتی پس و پیش آن جزء یا کلمه‌ی دیگری می‌نشیند، کلمه‌های تازه‌یی ساخته می‌شود و پی‌رو آن روبه‌رو شدن با جناب «کلانتر» که یادآور بزرگ‌تر محله و «کلان‌شهر» که معادل متروپولیس است، دور از انتظار نیست. حالا حکایت بازارهای بزرگ یا «مگامال‌»هاست که گوشه به گوشه در کلان‌شهرهای ایران دارند سر بر می‌آورند و چهره‌ی دیگرگونی به زاویه‌هایی از شهرها می‌دهند که معمولا زیبا نیست، اما بی‌تردید جذابیت دارد.