از شکل گیری جنبش من هم در ایران تا حاشیه‌های استاد نقاشی
شهریور سال گذشته، توییت‌ها و پست‌ها و مطالبی با موضوع افشای تجربیات آزار جنسی در ایران بویژه در فضای هنر و فرهنگ ایران منتشر شد. منتقدان و روزنامه نگاران از این موج افشاگری‌های که روزانه به راویان آن افزوده می‌شد، جنبش من هم یا me too ایران یاد کردند.
هنرام‌روز: موج ابتدایی این روایات منجر به دستگیری کیوان امام وردی شد و به تبع آن نام بسیاری از مردان هنرمند و نویسنده در بین افرادی که متهم به آزارگری بودند دیده می‌شد. مهمترین کسی که برای چند هفته نامش در صدر اخبار قرار گرفت "آیدین آغداشلو" هنرمند و استاد نقاشی بود. گزارش‌هایی مبنی بر آزار جنسی شاگردان این هنرمند منتشر شد و آیدین آغداشلو تمامی این اتهامات را رد کرد. بعد از آن نشریه نیویورک تایمز گزارشی در خصوص آزار جنسی آیدین آغداشلو منتشر کرد که در آن ادعا شده بود با تعدادی از آزاردیدگان مصاحبه شده‌است. بعد از این گزارش، دستیار آیدین آغداشلو حوری بیداد در جوابیه‌ای تمامی ادعاها را رد کرد و عده‌ای از شاگردانش نیز با انتشار نامه‌ای از رفتار پسندیده استادشان گفتند و مدعی شدند هنوز گزارشی از شکایت رسمی و قانونی علیه آغداشلو منتشر نشده‌است.
موج بعدی خبری بود که اعلام می‌کرد گالری زیر زمین دستان به مدیریت هرمز همتیان در تهران نمایشگاه انفرادی این هنرمند را لغو کرده‌است و در بخشی از خبر آمده بود که احتمالا حراج تهران هم اثری از او را در رویداد حراج ارائه نخواهد داد. اما ماجرا به همین جا ختم نشد. حراج تهران در سیزدهمین دوره که در تاریخ بیست و شش دی‌ماه ۹۹ برگزار کرد دو اثر از آیدین آغداشلو را ارائه کرد. ارائه این دو اثر در همان روزهای اول انتشار خبر برگزاری حراج تهران حواشی زیادی در فضای مجازی ایجاد کرد. اتفاق عجیبتر اینکه یکی از این آثار به مبلغی بیش از ۱۲ میلیارد تومان (و ده برابر قیمت پایه) به عنوان گرانترین اثر این دوره از حراج فروخته شد، اتفاقی که خبرساز شد و موج سنگین خبری را در پیش داشت. مسئولین روابط عمومی حراج طی مصاحبه‌ای اعلام کردند که وزارت ارشاد هیچ ایرادی از حضور اثر اغداشلو در حراج تهران نگرفته است.
در مقابل برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی فروش این اثر آن هم با چنین قیمتی را بی احترامی به تمام زنان دانسته و بسیاری از فعالان و هنرمندان خواستار تحریم حراج تهران شدند و بالا رفتن قیمت تابلوی آیدین آغداشلو را عمدی و نشانه‌ای از تداوم مردسالاری و سرکوب جنبش زنان خواندند. اما علیرضا سمیع آذر در مصاحبه‌ای چنین چیزی را رد کرد، همچنین افزود که ارائه اثری از هنرمند حتی با این اتهامات هم مساله‌ای ندارد و بالا رفتن قیمت این اثر تا این حد حراج تهران را هم شگفت زده کرده و رقابت بین دو مجموعه دار آثار آیددن اغداشلو قیمت اثر را چنین بالا برده است. در ادامه آیدین اغداشلو هم در همین روزها مجددا نامه‌ای مبنی بر رد کردن تمامی ادعاها را منتشر کرد، اما این ماجرا هنوز تمام نشده‌است.
نظر شما در این خصوص چیست؟
آیا اگر نمایشگاهی از آثار آیدین اغداشلو برگزار شود به دیدن آن می‌روید؟
آیا هنرمند را از اثرش جدا می‌دانید؟
تحریم حراج تهران از طرف هنرمندان و فعالان عرصه فرهنگ و هنر چه تعریف و معنایی دارد؟ این در حالی است که عموما هنرمندان جز در موارد استثنایی با حراج تهران ارتباطی ندارد و آثارشان به واسطه گالری داران و مجموعه داران به رویدادهای فروش راه پیدا میکند.
اگر به عنوان مجموعه دار و گالری فعال هستید آیا حاضر هستید اثری از آیدین اغداشلو را خریداری کنید؟
آیا کتاب‌های آیدین اغداشلو را بعد از این می‌خرید و می‌خوانید؟
آیا اخبار مربوط به این هنرمند را دنبال خواهید کرد؟
عملکرد درست از نظر شما در این شرایط چه بود؟
نظر خود را با ما به اشتراک بگذارید.