به مناسبت روز پدر / معرفی پنج فیلم که تصویری متفاوت از پدر را نشان می‌دهند

پدران همواره شخصیت‌های بسیار محبوبی برای کارگردانان سینما هستند. بسیاری از فیلمسازان مشهور موضوع پدران و چالش‌های آن‌ها با فرزندانشان و یا سعی آن‌ها در دفاع و محافظت از فرزندانشان را دستمایه فیلم خود قرار دادند. در ادامه به مناسبت روز پدر به معرفی چند فیلم با موضوع پدران می‌پردازیم. 

زندانیان / PRISONERS

ربوده شده (Taken)

بیشتر پدرها با سردرگمی و وحشت نسبت به آدم‌ربایی دخترشان (یا به طور کل فرزندشان) واکنش نشان می‌دهند، اما برایان میلز (با بازی لیام نیسون) در فیلم ربوده شده این‌گونه نیست. میلز هرگز در انجام وظیفه‌ی خود برای کمک به فرزندش تردید نداشت، زیرا مجموعه‌ی کامل مهارت‌های ویژه‌ی خود را برای نجات دخترش به کار می‌گیرد.

نیسون در این فیلم در نقش یک مأمور سابق سیا بازی می‌کند که دخترش (با بازی مگی گریس) هنگام تعطیلات در پاریس ربوده می‌شود و داستان از همین جا به شکل واقعی شروع می‌شود.

وقتی واقعا به آن فکر کنیم، احتمالا برایان میلز کمی بیشتر از اینکه پدر خوبی باشد، دردسر ایجاد می‌کند. اما  این مرد هنوز می‌داند که چگونه کارها را انجام دهد، مانند ردیابی دخترش از یک جای دیگر دنیا و نجات او، در حالی که در این راه حدود ۳۲ نفر مختلف را می‌کشد!

جدایی نادر از سیمین 

پرافتخارترین فیلم تاریخ سینمای ایران، برنده جایزه اسکار و جشنواره گلدن گلوب سال ۲۰۱۲ که تحسین مخاطبان جهانی را به همراه داشته،  قصه زندگی زن‌وشوهری به‌ نام سیمین (با بازی لیلا حاتمی) و نادر (با بازی پیمان معادی) است که برای مهاجرت کردن از کشور باهم به اختلاف می‌رسند. سیمین می‌خواهد که دخترشان ترمه را از ایران ببرد تا در محیطی دیگر زندگی خود را ادامه دهند اما نادر مخالفت می‌کند. نادر نمی‌خواهد پدرش را که درگیر بیماری آلزایمر است را تنها بگذارد و برود؛ از طرفی اجازه هم نمی‌دهد که فرزندش را سیمین از او جدا کند. لحظاتی را که اصغر فرهادی از رابطه بین نادر و پدرش خلق کرده، ماندگارترین صحنه وفاداری فرزند به پدر در سینما است.

فیلم دست‌های خالی 

یکی دیگر از فیلمهای ایرانی درمورد پدران، فیلم دست‌های خالی است. در این فیلم داستان پدر و دختری را دنبال می‌کنیم که سال‌های سال از هم دور بودند. امیرحسین، پدر حوریه، یک اسیر جنگی بوده که حالا پس از سال‌ها آزاد شده و در بیمارستان به سر می‌برد. او که دچار موج‌گرفتگی است، بعد از بازگشت به خانه با مشکلات فراوانی روبه‌رو می‌شود. شلوغی و سر و صدا باعث می‌شود حال او بدتر شود و از این رو این خانواده سه نفره تصمیم می‌گیرند به شمال سفر کنند. اما یکی از دشمنان امیرحسین برای حوریه پاپوش درست می‌کند و گناه ناکرده را به گردنش می‌اندازد. امیرحسین نیز سعی می‌کند در این شرایط دشوار کنار دخترش باشد و به او کمک کند. در این فیلم شاهد لحظات پدر و دختری زیبا و گاها غم‌انگیزی هستیم.

علف‌های شناور

جیمز منگولد، کارگردان‌ فیلم‌های بلاک‌باستری مطرحی چون «ولورین» و «لوگان»، از هواداران جدی سینمای یاسوجیرو ازو است. این باعث خوشحالی است، جدا از تاثیری که ازو روی سینمای خود منگولد خواهد گذاشت، همین صحبت‌های او باعث می‌شود که چند فیلم‌بین جدید و جوان هم به سیل علاقه‌مندان یاسوجیرو ازو اضافه شوند، کسی که قطعا یکی از بهترین کارگردان‌های تاریخ سینما است.

«علف‌های شناور» در اصل بازسازی یکی از فیلم‌های قدیمی‌تر ازو است به نام «داستان علف‌های شناور» (محصول سال ۱۹۳۴). نسخه‌ی ۱۹۵۹ داستان مدیر یک گروه نمایش سیار به نام کوماجورو (گانجیرو ناکامورا) است که در یکی از سفرها به شهر ساحلی می‌رسد که پسرش کیوشی (هیروشی کاواگوچی) در آن زندگی می‌کند. کیوشی نمی‌داند این مردی که به سراغش آمده پدرش است. ارتباط بین آن‌ها دارد خوب پیش‌ می‌رود، تا این‌که سومیکو (ماچیکو کیو) که معشوقه‌ی کاماجورو است، یکی از بازیگران دختر گروه نمایش را مامور می‌کند که کیوشی را اغوا کرده و ذهنش را به خود مشغول کند.

ازو هم از آن کارگردان‌هاست که تقریبا در تمام آثارش به سراغ دستمایه‌ی خانواده رفته است. و اگرچه در «علف‌های شناور» دامنه‌ی ارتباطات شخصیت‌ها گسترده‌تر است، ولی  باز هم این ارتباط پدر و پسری ناگفته بین کوماجورو و کیوشی است که محور مرکزی فیلم را تشکیل می‌دهد. همچون دیگر آثار ازو، با یک فیلم آرام، کنترل شده و قوی با لحنی خاص طرف هستیم. نسخه‌ی ۱۹۵۹ حتی از نسخه‌ی ۱۹۳۴ هم کندتر و آرام‌تر است، در فاصله این پانزده سال، فیلمساز در سبک کار خود به مهارت بالایی رسیده است. این فیلم صادقانه، زیبا و به شدت تاثیرگذار را از دست ندهید، فیلمی که شرایط پیچیده‌ی انسانی را به زیباترین شکل ممکن به تصویر می‌کشد.