سرزمین رویاها جدیدترین نمایشگاه شیرین نشاط
این روزها گالری گلداستون در نیویورک میزبان نمایشگاه "سرزمین رویاها" از شیرین نشاط هنرمند ایرانی الاصل ساکن نیویورک است. این نمایشگاه شامل بیش از 100 عکس و یک فیلم است. شیرین نشاط در این پروژه بر خلاف دیگر آثارش که در آن‌ها همیشه رد پایی از ایران دیده می‌شد، مردم آمریکا را به عنوان سوژه اصلی کارش انتخاب کرده و بر مشکلات و مسائل مردم نیومکزیکو و چالش‌های زندگی مهاجران و رنگین پوستان در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ تمرکز کرده‌است.
هنرام‌روز: پروژه چند رسانه‌ای سرزمین رویاها (شامل عکس‌ها با خوشنویسی و طراحی روی برخی ازآن‌ها و یک فیلم تقریبا بلند) در سال 2019 و در نیومکزیکو خلق شد و جمعیت متنوع مردم آمریکا و تاثیر ایدئولوژی و سیاست را بر زندگی انسان‌ها نشان می‌دهد. داستان فیلم درباره دختری عکاس به نام سیمین است که برای عکاسی به روستایی در نیومکزیکو سفر می‌کند و از سوژه‌های عکس‌هایش درباره آخرین رویایشان سوال می‌پرسد. شیرین در این فیلم مناظر نیومکزیکو را با خیالات سیمین ورویاهای سوژه‌های عکس‌های همراه کرده‌است.
عکس‌های نمایشگاه هم عکس‌هایی است که شیرین نشاط از 111 نفر از ساکنان نیومکزیکو گرفته است و به گفته خودش با تک تک آن‌ها ارتباطی خاص برقرار کرده‌است و سعی داشته کرامت انسانی را فارغ از نژاد و دین افراد به تصویر بکشد و در کنار این عکس‌ها نام افراد درون عکس و گاه رویای آن‌ها به زبان فارسی خوشنویسی شده و گاهی این عکس‌ها با نقش‌هایی ایرانی همراه هستند. شیرین نشاط نیومکزیکو را به خاطر تنوع نژادی ساکنان آن انتخاب کرده‌است و به نظرش طبیعت این بخش از آمریکا به طبیعت ایران نیز نزدیک است. این نمایشگاه تا 27 فوریه ادامه خواهد داشت.
"شیرین نشاط" می‌گوید رویاهای مهاجران بدون توجه به اینکه از کجا آمده اند شبیه یکدیگرند. کابوس‌ها و اضطراب‌های ما مشابه هستند. همه از پیری، مرگ، جنگ و آوارگی می ترسند. پیش از این و نسخه‌ای کوچکتر از این نمایشگاه در گالری گودمن لندن برگزار شده‌بود. (لینک گزارش نمایشگاه قبلی)
همزمان با برگزاری این نمایشگاه وب سایت هنری آرتسی با حمایت مالی شرکت بی‌ام‌و این بار در مجموعه ویدئوهایش با عنوان "آینده هنر" که به مصاحبه‌هایی کوتاه با هنرمندان می‌پردازد با شیرین نشاط صحبت کرده‌است. شیرین نشاط در این ویدئو از تجربه مهاجرتش می‌گوید وبعد بعد به تغییر دیدگاهش و تمرکز بر مردم دیگر کشورها به عنوان سوژه به جز ایران در آثارش می‌پردازد و به ناپایدار بودن شرایط و تاثیری که در زندگی افراد دارد اشاره می‌کند. او همچنین می‌گوید شرایط کرونا و تغییری که در روند کار هنرمندان ایجاد شده شاید آن‌ها را به مسیری بهتر ببرد تا به نقش اجتماعی خود به عنوان یک هنرمند در شرایط بحران فکر کنند.
لینک بازدید از ویدئو در توئیتر
« همیشه به این فکر می‌کنم که بزرگترین چالش یک هنرمند این است که چگونه می‌تواند سوالاتی که ذهنش را مشغول کرده به گونه‌ای بیان کند که دغدغه‌ای جهانی و بی زمان باشند. زمانی که به این کشور آمدم تنها 17 سال داشتم و از آن زمان این وسواس را داشتم که به گذشته خود نگاه کنم وآن را در آثارم بازتاب دهم. اما بعد از سال‌ها زندگی در این کشور و تبدیل شدن به یکی از عشایر این کره خاکی متوجه شدم که تاکید و توجهم در کارهایم از ایران به سایر نقاط جهان برگشته و اکنون در کشوری هستم که آن را خانه خود می‌نامم. فکر می‌کنم در تک تک این پرتره‌ها (عکس‌های سرزمین رویاها) حسی از کرامت وجود دارد که در تمامی چهره‌ها مشترک است و من سعی دارم انسانیت پشت چهره افراد را فارغ از پیشینه قومی و مذهبی آن‌ها را ثبت کنم. مجموع این پرتره‌ها تصویری واقعی از آن‌چه که آمریکا امروزهست را نشان می‌دهد. با توجه به اینکه در بخشی از سخترین روزهای تاریخ به سر می‌بریم مردم به دنبال فیلم‌هایی هستند که به مسائلی که هر روز با آن روبه‌رو هستند چون بحران نژادی، بهداشتی و زیست محیطی اشاره کند، اما درعین حال بیانی از امید و الهام در خود داشته باشد. این روزها بسیاری از هنرمندان فرصت تعامل با مخاطب و نمایش آثارشان را به دلیل شیوع ویروس کرونا از دست داده‌اند و از این موضوع رنج می‌برند اما من فکر می‌کنم تمامی این اتفاقات ما را به سمتی بهتر می‌برند تا نقش اجتماعی خود را به عنوان یک هنرمند در شرایط بحرانی پیدا کنیم. آینده سرشار از اتفاقات غیر قابل پیش بینی است و ما نمی‌دانیم فردا چه پیش می‌آید آیا در امان خواهیم بود؟ آیا زنده می‌مانیم؟ این سوالات بخشی از زندگی ما هستند و به همراه آن میل برای بدست آوردن شرایط بهتر در همه ماست و البته تضمینی هم وجود ندارد و به نظر من زمانی که این را بپذیرید و آماده باشید، زندگی بهتری خواهید داشت.»
صحنه‌هایی از فیلم و برخی از عکس‌های نمایشگاه:
