روزگار سخت نقاشان محله مونمارتر پاریس
این روزها هنرمندان محله مونمارتر پاریس و میدان دوتوقت که از سال‌ها پیش محل زندگی و خانه هنرمندانی چون ادگار دگا، آگوست رنوار و ... در ایام جوانیشان بود، روزهای سختی را می‌گذارند چرا که خیابان‌ها به دلیل شیوع ویروس کروناو محدودیت سفر خالی از گردشگران داخلی و خارجی است. این محل پیش از این و حتی در سردترین عصرهای ژانویه مملو از گردشگران بود. کافه‌های تعطیل و خیابان‌های خلوت چهره شهر را حسابی تغییر داده‌است.
هنرامروز: با این وجود برخی از هنرمندان خیابانی که خوشبین تر هستند چند ساعت قبل از اجرای محدودیت منع تردد به آن‌جا می‌آیند و منتظر مشتری می‌نشینند. برونو زم هنرمند 70 ساله یکی از هنرمندانی است که 50 سال است برای نقاشی پرتره گردشگران به این خیابان می‌آید و می‌گوید تا به حال وضعیت را اینگونه ندیده‌است.
«برای همه روزهای سختی است و اینجا هم خیلی دلگیر کننده‌است. اما معمولا این میدان ازاستودیو بهتر است زیرا شما با افرادی از سراسر دنیا در ارتباط هستید و این لذت بخش است اما این روزها اینجا چون بیابان است. گردشگری وجود ندارد.»
بیش از 140 سال از دوران پاریس زیبا می گذرد. ( این دوره که به اصطلاح آن را Paris in the Belle Époque می‌خوانند، حدودا همزمان با جمهوری سوم فرانسه بود و ساخت برج ایفل، متروی پاریس وچند ساختمان شاخص این شهر در این دوران صورت گرفته است.) و در تمامی این سال‌ها میدان دوتوقت پناهگاه نقاشان بوده‌است. تولوز لوترگ، ونگوگ، رنوار، ادگار دگا، پل سزان و پیکاسو هنرمندانی بودند که پیش از شهرت در این منطقه از پاریس زندگی می‌کردند و شاید این خیابان در سال‌های اخیر به اندازه برج ایفل پاریس مشهور بوده‌است.
این روزها حدود 250 هنرمند در این میدان به صورت ثابت کار می‌کنند و بسیاری از آنان را فارغ التحصیلان مدارس معتبرهنری در پاریس تشکیل می‌دهند و یک متر مربع از این فضا را به صورت اشتراکی با دیگر هنرمندان در اختیار دارند. آن‌ها برای پذیرش در این فضا نمونه کارهایشان را به تالار هنر این منطقه نشان می‌دهند و توانایی هنری خود را ثابت می‌کنند. گزارش‌ها حاکی از آن است که پذیرش برخی از آنان تا یک دهه طول می‌کشد. از حدود 90 میلیون توریستی که سالانه به پاریس سفر می‌کردند حدود یک سوم به این بخش رفته و سفارش پرتره می‌دادند. دستمزد نقاشان دوره گرد این خیابان برای کشیدن یک نقاشی پرتره یا کاریکاتور حدودا 30 تا 40 یورو اعلام شده‌است.
این هنرمندان را زنان و مردانی با طیف سنی وسیع و از حدود 30 ملیت مختلف تشکیل می‌دهد. این هنرمندان اگرچه برای جذب مشتری با یکدیگر رقابت دارند اما به نظر می‌رسد با یکدیگر کنار می‌ایند. هر هنرمند سالانه 600 یورو برای حضور و کار در این خیابان پرداخت می‌کند و از آن‌جا که درامدی متوسط برای آن‌ها به همراه دارد عموما به داشتن شغل دوم یا سوم روی می‌آورد.
این روزها نه تنها توریست خارجی به این میدان نمی‌آید که بازدیدکنندگان خارج از شهر پاریس هم کم در این میدان پیدا می‌شود. کلودین بریویر هنرمند 54 ساله می‌گوید: «پیش از این و به طور معمول روزانه 3 یا 4 پرتره نقاشی می‌کردم اما حالا باید خیلی خوش شانس باشیم که هفته‌ای یک مشتری پیدا کنیم.»
در یک بعد از ظهر خاکستری ژانویه الوئیز دوتیلول 19 ساله و دانشجوی روانشناسی از نیس، که به دیدار برادرش می رود، به یکی از نقاشان سفارش پرتره می‌دهد. مانند پرتوی آفتاب در یک روز ابری نادر و خوشایند است.
گابور گوزون هنرمند 53 ساله اصالتاً از بوداپست نوک مدادش را تیز می کند و شروع به نقاشی پرتره او می‌کند. این هنرمند که تقریبا سی سال پیش برای کار در زمینه طراحی مد به پاریس آمد، در عرض 20 دقیقه نقاشی پرتره سفارشی را به پایان می‌رساند و 40 یورو دستمزدش را تحویل می‌گیرد و خوشحال است. چند متر آن طرف تر اما چند نقاش دیگر که با کفش و لباس ضد آب منتظر حضور گردشگردان بودند با ناامیدی تصمیم می‌گیرند وسایلشان را جمع کنند و به خانه برگردند.
یکی از نقاشان می‌گوید: «متأسفانه دوران زیبای محله مونمارتر به پایان رسیده‌است. این سخت است که هنر به کالایی لوکس تبدیل شود و مردم از پس هزینه آن برنیایند. او می‌گوید صاحبان رستوران‌های اطراف نیزبه فضای بیشتری احتیاج دارند و ما را تحت فشار می‌گذارند.»
اما نقاشی دیگر بدبینی او را ندارد و می‌گوید: «در حال حاضر شرایط پیچیده است، اما آمدن به اینجا کمتر از در خانه ماندن دلگیر است.»
نقاش دیگری معتقد است که هنرمندان هنوز وجود دارند. گردشگران هم روزی بازمی‌گردند ما باید امیدوار باشیم و با شرایط کنار بیاییم تا زمانی که دوباره میدان دوباره شلوغ شد ما هنوز اینجا باشیم." آن‌ها هنوز در تلاشند.
منبع: گاردین