منور رمضانی مشهور به «ننه حسن» نقاش خودآموخته درگذشت

هنرام‌روز: ننه حسن متولد شهر سهرورد و ساکن شهر قیدار شهرستان خدابنده بود و کشیدن نقاشی را در ۷۰ سالگی  شروع کرد. موضوع نقاشی‌های او را داستان‌ها، باورها و شیوه زندگی مردم روستاهای آذربایجان و بخش مهمی از ادبیات شفاهی پیرامون او که در خطر فراموشی بودند، تشکیل می‌دهد.

حسن رجبی فرزند کوچک این مادرِ نقاش که خودش هم هنرمند است، مشوق و حامی او برای نقاشی بود. 

او در نمایشگاهی از اثار مادرش که در سال ۹۳ در گالری شیرین برگزار شد، درباره علاقه مادرش به هنر نقاشی گفته: «مادرم از سال ۸۷ شروع به نقاشی با خودکار کرد و با جهان بینی خودش را روی کاغذ آورد. من وقتی علاقه و استعدادش را دیدم، متریال‌های دیگر را به او معرفی کردم. حالا او با مواد دیگری مانند اکریلیک کار می‌کند.

داستان‌ها و خاطرات دوران مختلف زندگی، اسطوره‌های ملی و بومی و خواب‌هایی که مادرم می‌بیند بیشترین تاثیر را در نقاشی‌هایش دارد. مادرم از هفت سالگی قالی می‌بافت. نقش‌هایی که آنها در قالی‌هایشان می‌بافتند سینه به سینه منتقل شده و به او رسیده است و حالا او آن‌ها را روی بوم می‌آورد. او برای قالیبافی خودش رنگ درست می‌کرد و همین باعث شد مادرم در زمینه رنگ استاد باشد و دنیای آن‌ها را خوب بشناسد. کار مادرم کاملا تجربی بود. نقش‌هایی که در قالی‌هایش به کار می‌برد امروزه درنقاشی‌هایش دیده می‌شود. در لابه لای کارهایش نقش‌های خالی هم دیده می‌شود. او پس از چند سال برای خودش یک سبک خاص دارد و کاملا خلاقانه کار می‌کند.»

اولین نمایشگاه ننه حسن در خانه هنرمندان برگزار شد و مورد استقبال قرار گرفت. بعدها نمایشگاهی در لس آنجلس و در گالری سیحون داشت و بعد گالری شیرین میزبان نقاشی‌های او شد.

ننه حسن خودش هم برای نمایشگاهش در خانه هنرمندان تهران حضور داشت. افتتاحیه شلوغ بود و همه از دیدن ننه حسن و اثارش خوشحال بودند. او هم مشغول نقاشی کردن از فضای نمایشگاه بود. امیدواریم که ان روز به ننه حسن هم که بیشتر عمرش را در طبیعت و ارامش گذرانده بود، خوش گذشته باشد.

روحش شاد و یادش گرامی