آثار مهدی قدیانلو در پاریس

هنرام‌روز: مهدی قدیانلو بیشتر به واسطه آثار هنر عمومی در ایران و دیگر کشورها شناخته شده‌است. هنر او با تداعی فضاهای سورئال و مضامین مینیمالیستی تداعی کننده رنه ماگریت یا جورجیو دکریکو است. در مجموعه اخیر این هنرمند وسایل زمین بازی و پله‌های مارپیچ و عناصر معماری در اتاق‌هایی بسته قرار گرفته‌اند. این فضاها با مهارت تمام روی بوم نقش بسته‌اند و عملکرد بسیار جذابی دارند. هنرمند با تسلط بر سایه و روشن و پرداخت جزئیات و استفاده از دوگانه پر و خالی در آثارش سطح دو بعدی بوم  را به هزارتویی واقعی تبدیل کرده‌است. در این آثار ذاتی خوشبین به چشم می‌خورد اما مخاطب ناگهان مرعوب عناصر صنعتی این آثار و محتوای گاه تاریک و مالیخولیایی آن‌ها می‌شود.

قدیانلو خودش درباره این آثار گفته: " می‌خواستم لحظه‌ای را تصویر کنم که همه چیز مانند آرامش پیش از طوفان در تعلیق است." اسامی این اثار چون آخرین سرباز، بهشت گمشده، یادمان امید، ماشین زمان و مسافر و ... نیز مخاطب را به فکر فرو می‌برد. این آثار خاطرات مهدی قدیانلو را از پناهگاه‌هایی که اتاق‌هایی کوچک و کم نور بودند که هنرمند در زمان جنگ ایران و عراق در کودکی‌اش و به همراه خانوداه‌اش به آن‌ها را می‌رفت را تداعی می‌کند و همواره در آثار او امیدی موج می‌زند که در تاریک ترین مکان‌ها وجود دارد.

خلاصه‌ای از متنی که درباره آثار مهدی قدیانلو در وب سایت گالری آلمین قش قرار دارد.