اخرین پروژه عباس اخوان در لندن بازسازی پالمیرای سوریه با کاهگل در لندن

هنرام‌روز: قبل از ورود به فضای گالری شیسِنهل لندن بویی دل انگیز از درختان و صمغ به مشام بازدید کننده می‌رسد. بویی که بیش از هر چیز یاداور تابستان است. 

بعد از ان بیننده به محض ورود به گالری توده‌ای از درختان بلند را می‌بیند. درختانی ساخته شده از کاه گل که در کنار پرده‌ای سبزفام کروماکی قرار دارند. این درختان تاجی از برگ دارند و در زمین انباشته از خاک فرو رفتند، اما زمانی با دقت به ان‌ها نگاه کنید متوجه می‌شوید که شبیه به ستون‌های یک معبد با شکوه کلاسیک‌اند. 

هر ستون در واقع مجسمه‌ای است که توسط دستان عباس اخوان شکل گرفته‌است.

این کاملا شگفت انگیز است یک ستون با شکوه یونانی_رومی از موادی کاملا گیاهی یا درختی که به ستونهای بنا شبیه است. 

اخوان در سال ۱۹۷۷ در تهران متولد شد و در جریان جنگ ایران و عراق به همراه خانواده اش به کانادا رفت و اکنون در مونترال مستقر است. اخوان با ذهنی پویا، در تلاش است تا جایگاه انسان‌ معاصر را در میان سازه‌های قدیمی، ویرانه‌ها و ارتباط میان انسان‌ها، باستان‌شناسی و طبیعت را واکاوی کند.

مسیر اصلی نمایشگاه جدید عباس اخوان «بازگشت به صحنه، دگرگونی‌هایی بر یک عمارت تزئینی» به بنای تاریخی و ۲۰۰۰ ساله پالمیرای سوریه می‌رسد که در سال ۲۰۱۵ توسط داعش نابود شد. چندی پیش هم جسد خالد الاسعد باستان شناسی که سعی در دفاع از گنجینه پالمیرا داشت در ویرانه‌های این سایت باستان شناسی پیدا شد. 

این نمایشگاه در واقع یادگار و خوانشی از تاریخ غم انگیز این بنا و مردمانی است که جان سپردند. 

گفته می‌شود که قرار دادی بین سوریه و روسیه برای بازسازی پالمیرا امضا شده. در این بین پروژه‌ای بازسازی مینیاتوری از این بنا توسط اساتید تاریخ اکسفورد و هاروارد و امارات متحده عربی با استفاده از عکس‌های موجود و چاپ سه بعدی ان انجام شده‌است.

پرده‌ی سبز پرده‌ی سبز کروماکی و کاه‌گلی که در این نمایشگاه به کار گرفته شده‌اند، در دو گوشه‌ی مخالف محدوده‌ی مادی قرار دارند. کاه‌گل یک فرم ساخت‌وساز قدیمی و ارگانیک به شمار می‌آید و ترکیب‌بندی کروماکی یکی از فراگیرترین ابزارهای جلوه‌های بصری است که برای ساخت تصاویر دیجیتالی به کار می‌رود.

در کنار چیدمان در فضای گالری متنی هم بر پشت‌بام گالری نقش بسته است. روی پشت بام با حروف بزرگی که برای پرندگان، پهپادها و از هواپیماها و ساختمان‌های بلندتر همسایه‌ی قابل مشاهده است کلمه «پنجه‌ی گربه» نوشته‌شده. اصطلاحی برگرفته از حکایت «گربه و میمون» اثر ژان دولافونْتِن. نقاشیِ پشت بام با گذشت زمان کم‌کم ناپدید خواهد شد و کاه‌گل و الوارهای به‌کار‌رفته در این چیدمان نیز پس از پایان نمایشگاه به کود تبدیل می‌شوند و به شکل دیگر از آن‌ها استفاده خواهد شد.

آنچه در این چیدمان شگفت‌انگیز است، شاعرانگی ایده کلی ان است. مجسمه‌هایی که از زمین به دست امده‌اند دوباره به طبیعت بازمی‌گردند و تنها ایده اصلی نمایشگاه باقی می‌ماند.

منبع: گاردین