دشمنی میراث فرهنگی با میراث فرهنگی

هنرام‌روز: در حالی که در کتب مرمت آثار باستانی، مرمت بنای تاریخی یعنی شکل و رنگ و فرم آن به همان صورت اصلی باقی بماند و هیچ تغییری در اثر تاریخی بوجود نیاید، اما نمونه‌های مرمت آثار باستانی در ایران خلاف این را نشان می‌دهد.

اما این تخریب، تنها تخریب صورت گرفته بناهای تاریخی توسط این سازمان به اسم مرمت نیست. 

حدود یک ماه قبل بود که عکس‌هایی از مرمت «قلعه پرتقالی‌ها» در رسانه‌ها خبر ساز شد که با وجود اختصاص ۴.۲ میلیارد به این پروژه، نشان می‌داد دیوار‌های تاریخی با کشیدن دیوار‌های جدید مرمت می‌شوند. 

همچنین در پروژه مرمت «معبد هندوها» که بیانگر بخش عظیمی از تاریخ حضور هندی‌ها در بندرعباس است، آنچه امروز از این تاریخ باقی مانده بنایی است با دیوار‌های گچ‌کاری شده به شیوه غیراصولی که با ساختمان‌های بلند، رستوران، مغازه و غیره احاطه شده است.

بازسازی‌هایی که در «پل لاتیدان» با قدمتی چند صد ساله صورت گرفته است نیز از لحاظ معماری و مصالح شباهتی با این اثر تاریخی ندارد.

طی سال‌های ۹۶ تا ۹۸ هم از همین روش سفید کاری برای مرمت دروازه قرآن شیراز استفاده شد که واکنش تند فعالان عرصه میراث فرهنگی به دنبال داشت که منجر به عقب نشینی این سازمان و انجام دوباره مرمت این سازه تاریخی شد. 

کارشناسان دلیل تکرار این اتفاقات را نحوه واگذاری پروژه‌های میراث فرهنگی به بخش خصوصی می‌دانند که از طریق سامانه دولت بدون درنظر گرفتن تخصص ویژه مورد نیاز برای مرمت اینگونه بناها صورت می‌گیرد و بخش خصوصی هم به جای استفاده از کسانی که تخصص آنها مرمت و حفظ بناهای تاریخی است، از تعدادی بنا یا سفید کار استفاده می‌کند.

قلعه پرتقالی‌ها

معبد هندو‌ها

پل لاتیدان

برخی از فعالین حوزه میراث فرهنگی و گردشگری معتقدند بنای دروازه قرآن بیش از حد سفید شده است وهویت تاریخی‌اش را ازدستداده چرا که از مصالح مناسبی برای مرمت بیرونی آن استفاده نشده است.