فداکاری‌های الهام بخش بازیگران برای نقش‌هایشان
به نتیجه رساندن یک نقش در یک فیلم سینمایی به شکل عالی سخت‌ترین قسمت بازیگر بودن نیست؛ گاهی بازیگران باید تغییر و تحولات شدید بدنی را به جان بخرند تا برای نقش مناسب باشند.
هنرامروز: بازیگری متد شیوه‌ای از بازیگری است که در آن بازیگر خود را برای مدتی در جایگاه نقشی که قرار است آن را بازی کند، می‌گذارد. مثل رابرت دنیرو که در فیلم سینمایی «راننده تاکسی» ساخته مارتین اسکورسیزی مدتی به عنوان راننده تاکسی کار کرده بود. در این روش بازیگران معمولا سختی‌های فراوانی را برای رسیدن به نقش مدنظر خود تحمل می‌کنند که تا مدت‌ها بعد نیز آثار آن بر جسم و روانشان باقی می‌ماند. از طرفی این هنرمندان معمولا موفق به خلق نقش‌های بسیار ماندگاری می‌شوند.در ادامه به معرفی چند مورد از این بازیگران می‌پردازیم.
رابرت پتینسون در فیلم «اوقات خوش»
به منظور ارائه دقیق نقش یک دزد و مجرم، پتینسون برای مدت‌ها در یک زیرزمین زتدگی کرد. او تمام ورودی‌های نور به این مکان را بسته بود و برای دو ماه در لباس شخصیتی که قرار بود آن را بازی کند، زندگی کرد. تمام چیزی که او در این زیر زمین می خورد کنسرو ماهی بود تا بتواند وزنش را کم کند.
آن هاتوی در فیلم «بی نوایان»
هاتوی روی این نقش حساس بود؛ پس زحمت زیادی برای آن کشید و با ایجاد محدود‌یت های غذایی ۲۵ پوند وزن کم کرد. او به غیر از کاهش وزن باید مو‌های خود را برای این نقش کوتاه می‌کرد. او برای این فیلم سینمایی توانست یک جایزه اسکار کسب کند.
جیمی فاکس در فیلم «ری»
علاوه بر اینکه فاکس باید هر روز تمرین موسیقی می کرد، می‌بایست به مدت ۱۴ ساعت پلک‌های پروتزی که به چشم‌های او چسبانده شده بود را تحمل می کرد تا عدم بینایی کاراکتر «ری چارلز» را به تصویر بکشد.
او به همین خاطر در کلاس های آموزش خط بریل شرکت کرد. او روز‌ها خیلی زود از خواب بلند می‌شد تا ساعات بیشتری را مشغول فیلمبرداری باشد و شب نیز برای تمرین بیشتر دیر می‌خوابید. پس تعجبی ندارد که برای آن یک جایزه اسکار دریافت کرده باشد.
هیلاری سوانک در فیلم «پسر‌ها گریه نمی کنند»
پیش از آغاز فیلمبرداری این فیلم، او به عنوان یک پسر مو‌های خود را کوتاه کرد. او در مکان‌های عمومی حضور پیدا می کرد و خودش را به عنوان برادرش معرفی کرد. او گفت این کارش سبب می‌شد مشهور نبودن را تجربه کند.